முத்து முத்தாய் பூத்திருந்த வியர்வை துளிகள் என் கண்களை நிலை குத்தி நிற்க செய்தன. “ஓகே மிஸ்டர் அசோக். பயப்படுற மாதிரி ஒன்னும் இல்லை. நீங்க கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுங்க. ஈவினிங் ஹாஸ்பிடல் போய் செக் பண்ணலாம்” அதன் பிறகு வந்த இரண்டு மாதங்கள் மிக சுவாரசியமாக கழிந்தன. நான் தலையில் அடிபட்டதில் பழசெல்லாம் மறந்து விட்டதாக நடித்தேன். டாக்டர்களால் என் நடிப்பை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. என்னுடைய தாத்தாவிற்கு அவர் காரில் மோதியதால்தான் எனக்கு இந்த நிலைமை என்ற குற்ற உணர்ச்சி இருந்தது. அதற்கு பரிகாரமாக அவர்கள் வீட்டு கெஸ்ட் ஹவுசிலேயே என்னை தங்கிக் கொள்ள செய்தார். எனக்கு நினைவு திரும்பும் வரை நீ எங்களுடன் தங்கிக் கொள்ளலாம் என்றார். அவருடைய கம்பெனியில் எனக்கு சூபர்வைசர் வேலை போட்டு கொடுத்தார். ஜானகி என் உடம்பை பரிசோதிக்க அடிக்கடி என் அறைக்கு வந்து செல்வாள். எங்களுக்குள் ஒரு இனிய நட்பு பிறந்தது. ஜானகியிடம் நான்தான் உன் மகன் என்று உண்மையை சொல்ல மனம் துடிக்கும். ஆனால் சொல்லவில்லை. சொன்னால் அவள் புரிந்து கொள்வாளா என்று குழப்பமாக இருந்தது. அதில்லாமல் எனக்கே அந்த வாழ்க்கை பிடித்து போனது. என் அம்மாவை இளமை தோற்றத்தில் கண் நிறைய பார்ப்பது எனக்கு பிடித்து இருந்தது. நானும் ஒரு இளைஞனாக, அவளுடன் நட்பாய் பழகுவது வித்தியாசமான உணர்வை எனக்கு கொடுத்தது. ஜானகிக்கும் என்னுடன் பழகுவது பிடித்து இருந்தது. தினமும் கல்லூரியில் இருந்து வந்ததும் என் அறைக்கு வந்து விடுவாள். இருவரும் இரவு வரை கதையடிப்போம். என்னுடைய குழந்தைத்தனமான பேச்சும், கேள்விகளும் அவளை அடிக்கடி சிரிக்க வைக்கும். ஆமாம்.. நான் அந்த உலகத்தில் குழந்தையாகத்தான் மாறிப் போனேன். எல்லாமே எனக்கு புதிதாக இருந்தது. பஸ், ஆட்டோ, போக்குவரத்து நெரிசல், சாலையோர கடைகள், நடிகர்களின் கட் அவுட்டுகள், பிச்சைக்காரர்கள் என எல்லாம் எனக்கு புதிதாக இருந்தது. இதை எல்லாம் நான் படித்து இருக்கிறேனே ஒழிய, இப்போதுதான் பார்க்கிறேன். மெகா தொடர் சீரியல் என்று அந்த காலத்தில் ஒன்று இருந்திருப்பதை அறிந்து வியந்தேன். எப்படி ஒரே கதையை வருடக் கணக்கில் மக்கள் பார்க்கிறார்கள் என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது. அப்போதைய திரைப் படங்களில் ஹீரோக்கள் செய்த சாகசங்கள் சிரிப்பை வரவழைத்தது என்றால், அதை ரசிகர்கள் கை தட்டி ரசித்தது பரிதாபத்தை வரவழைத்தது. நான் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்த மற்றொரு விஷயம் லஞ்சம். கடமையை செய்ய எக்ஸ்ட்ரா பணம் வாங்குவது, மக்கள் அதை கண்டு கொள்ளாதது எல்லாம் எனக்கு வியப்பை தந்தது. ஜானகி என்னை அடிக்கடி வெளியே அழைத்து செல்வாள். எல்லாம் எனக்கு பழைய நினைவு திரும்ப வருவதற்காம். நான் சின்ன குழந்தை போல அது என்ன இது என்ன என்று அவளிடம் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே வருவேன். ஜானகி எல்லாவற்றிற்கும் பொறுமையாக, புன்னகையுடன் பதில் சொல்லிக் கொண்டே வருவாள். இருவரும் சென்னையை நன்றாக ஊர் சுற்றினோம். கொஞ்ச நாட்களில் ஜானகியிடம் சில மாற்றங்கள் தெரிந்தன. இப்போதெல்லாம் என்னை பார்க்க வருமுன் தன்னை மிகவும் அழகு படுத்திக் கொள்கிறாள். காரணமே இல்லாமல் அடிக்கடி சிரிக்கிறாள். சில நேரங்களில் விழிகள் விரிய என் முகத்தை பார்த்தபடி ஊமையாகி விடுவாள். எதோ கனவுலகில் சஞ்சரிப்பவள் போல. நான் அவள் முகத்துக்கு முன்னால் கையை வீசி அவளது கவனத்தை கலைக்க வேண்டி இருக்கும். அவளுடைய நடவடிக்கைகள் எனக்கு புரியாமல் இல்லை. அவளுக்கு என் மேல் ஒரு ஈர்ப்பு வந்திருப்பதை உணர்ந்தேன். ஒருவேளை என்னை காதலிக்கிறாளோ..? பருவ வயது அவளுக்கு. தடுமாறுகிறாளோ..? எப்படி இருந்தாலும் நான் தடுமாறக் கூடாது என்று நினைத்துக் கொண்டேன். அவள் எதிர்காலத்தில் எனக்கு அம்மாவாகப் போகிறவள். எல்லாம் இனிதாக சென்று கொண்டு இருக்கும்போது ஒரு நாள் அது நடந்தது. அந்தகாலத்தில் சிம்பு என்று ஒரு நடிகர் இருந்திருக்கிறார். ஜானகி அந்த நடிகரின் ரசிகை. அவர் நடித்த ஒரு சினிமாவுக்கு என்னை அழைத்து சென்றாள். சினிமாவை ஜானகி சீரியஸாக பார்க்க, நான் சிரித்துக் கொண்டே பார்த்தேன். சினிமா முடிந்து வெளியே வந்த போது நல்ல மழை. வானம் கிழிந்து விட்டது போல மழை ஊற்றிக் கொண்டு இருந்தது. ஜானகிதான் காரை ஓட்டினாள். நான் அருகே அமர்ந்து இருந்தேன். கொட்டும் மழையில் சாலையை தெளிவாக பார்க்க முடியவில்லை. மெதுவாகவே ஓட்டினாள். திருவான்மியூரை தாண்டி கார் பெருங்குடி சாலையில் விரைந்தபோது, திடீரென ஒரு பெரிய குலுக்கலுடன் கார் அப்படியே நின்றது. “என்ன ஆச்சு ஜானு..?” “என்னன்னு தெரியலைங்க.. இருங்க பாக்குறேன்” காரை சிறிது நேரம் சோதித்துவிட்டு நிமிர்ந்த ஜானகியிடம் கேட்டேன். “என்ன ப்ராப்ளம் ஜானு..?” “என்னன்னு தெரியலை.. ஸ்டார்ட் ஆக மாட்டேன்னுது..” “இப்போ என்ன பண்றது..?” “இருங்க.. அப்பாவுக்கு கால் பண்ணி வேற கார் அனுப்ப சொல்றேன்..” “ம்” “ச்சே.. இந்த நெட்வொர்க் வேற.. சுத்தமா சிக்னலே இல்லை” “ஏன்? என்ன ஆச்சு?” “அது அப்படிதான். ரொம்ப கஷ்டமான நேரத்துல சிக்னலே கிடைக்காது. இருங்க. நான் வெளியே போய் பப்ளிக் பூத் எதுவும் இருக்கான்னு பாக்குறேன்” “பப்ளிக் பூத்தா..? அப்படின்னா..?” “காசு கொடுத்துட்டு டெலிபோன் பண்ற இடம். நான் வந்து தெளிவா சொல்றேன். நீங்க காருக்குள்ளேயே உக்காந்துருங்க. சரியா..?” “சரி ஜானு..” ஜானு கதவைத் திறந்து வெளியே செல்ல, நான் காருக்குள்ளேயே உட்கார்ந்து இருந்தேன். காருக்குள் விளக்கை போட்டுவிட்டு, சிடி பாக்ஸில் இளையராஜா ஹிட்ஸ் என்று இருந்த சிடியை எடுத்து, யார் இது இளையராஜா என்ற கேள்வியுடன், அதை பிளேயரில் போட்டு பாட்டை கேட்க ஆரம்பித்தேன். பாட்டு இனிமையாக மனதுக்கு இதமாக இருந்தது. அதில் என் மனம் லயித்து இருந்த போது, ஜானு கார் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தாள். உடல் முழுதும் தெப்பலாக நனைந்து இருந்தாள். “ச்ச்சே.. சனியன் புடிச்ச மழை.. என்னமா கொட்டுது.. ரோட்டை க்ராஸ் பண்றதுக்குள்ள ஃபுல்லா நனைஞ்சுட்டேன்” “போன் பண்ணியாச்சா ஜானு..?” “இல்லைங்க.. டெலிபோன் லைன்லாம் எதோ பிரச்னையாம்.. பெரிய மழை இல்லையா..?” “ஓ.. மழை பெஞ்சா டெலிபோன் லைனுக்கு ப்ராப்ளமா..?” “ஆமாம்… அதுவும் உங்களுக்கு தெரியாதா..? பேசாம உங்களை நர்சரி ஸ்கூல்ல சேத்துவிட்டு எல்.கே.ஜி ல இருந்து படிச்சுட்டு வர சொல்லணும்” “இப்போ என்ன பண்றது ஜானு..?” “ஒன்னும் பண்ண முடியாது.. சிக்னல் வருதான்னு பாப்போம். இல்லைன்னா மழை நிக்கிற வரை இப்படி கார்லயே உக்காந்துக்கிட்டு இருக்க வேண்டியதுதான்.. ச்சே… தலை எல்லாம் நனைஞ்சு போச்சு..” ஜானகி சொல்லிவிட்டு தன் புடவைத் தலைப்பை எடுத்து தன் தலையை துவட்டிக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். நான் அவளை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். மழை நீரில் நனைந்த ஜாக்கெட் அவளுடைய முலை அழகை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது. உள்ளே அணிந்து இருந்த சிவப்பு நிற ப்ரா அப்பட்டமாய் தெரிந்தது. ஒரு கையை அகலமாய் விரித்து பற்றிக் கொள்ளும் அளவுக்கு பெரிதான முலைகள் ஜானகிக்கு. கொஞ்சம் கூட சரியாமல், கூர்மையாய் குத்திட்டு நின்றன. அவளுடைய கை அசைவுக்கு தகுந்த மாதிரி மேலும் கீழும் டக டக டகவென குலுங்கிக் கொண்டு இருந்தன. ஜாக்கெட்டுக்கும், புடவைக்கும் இடைப்பட்ட இடுப்பு பிரதேசம் இப்போது பிரகாசமாய் மின்னியது. அதில் ஒட்டியிருந்த மழைதுளிகள் தேன்துளிகளாய் என் பார்வைக்கு பட்டது. ஐயோ என்ன இது..? என் அம்மாவையே நான் ரசிக்கிறேனே? அம்மாவாய் இருந்தால் என்ன..? என்ன ஒரு அழகாய் இருக்கிறாள்.? மழையில் நனைந்த புது மலராய் ஜொலிக்கிறாள்..? ரசித்தால் என்ன தவறு..? அதுவும் நான் இதுவரை பார்த்து அறிந்திராத ஒரு பெண்மை கவர்ச்சி. அதை ரசித்துதான் பார்ப்போமே..? நான் மனதில் பல குழப்பங்களுடனே ஜானகியின் பெண்ணழகை ரசித்தேன். காரின் வைப்பர் அசைந்து “டக் டக் டக்” என அடித்துக் கொண்டு இருந்தது. எனது இதயமும் அதே போல துடித்துக் கொண்டு இருக்க, நான் ஜானகியின் குலுங்கும் முலைகளை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். “என்னத்த அப்படி பாக்குறீங்க..?” ஜானகி கேட்டதும் நான் பட்டென்று நிமிர்ந்தேன். “ஒ….ஒன்னும் இல்லையே..” “பொய்… நீங்க பாத்ததை நான் பாத்துட்டேன். உண்மையை சொல்லுங்க.. என் டிரெஸ் வெலகுரதை திருட்டுத்தனமா பாத்தீங்களா, இல்லையா..?” “சா…சாரி ஜானு.. தெரியாம பாத்துட்டேன்.. எதோ ஆசையில.. சாரி…” சொல்லிவிட்டு நான் தலையை குனிந்து கொண்டேன். எனக்கே என்னை நினைத்தால் கேவலமாக இருந்தது.
Hits: 20248