மாலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் பெண் வீட்டில் நாங்கள் ஆஜர் ஆகிவிட்டோம். பெரிய கூட்டு குடும்பமாக இருந்தார்கள். பெண்ணின் பெரியப்பா அந்த வீட்டில் முக்கியமானவராக தெரிந்தார். அவரை கேட்டே எல்லோரும் எல்லாம் செய்தார்கள். பெண் அம்மாவை போல அழகில்லை என்றாலும் லட்சணமாகவே இருந்தாள். அம்மா ‘பிடிச்சிருக்காடா’ என்று கிசுகிசுக்க நான் தலையாட்டினேன். “என் பையனுக்கு பொண்ண ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு” என்றாள் அம்மா. “அப்ப பையனோட அப்பா வந்துட்டா மேற்படி விஷயங்கள பேசலாம்” என்றார் பெண்ணின் பெரியப்பா. நானும் அம்மாவும் அதிர்ந்தோம். நான் தரகரை பார்க்க அவர் தலையை குனிந்து கொண்டார். எங்கள் குடும்பத்தை பற்றி முழுமையாக பெண் வீட்டில் சொல்லாமல் விட்டிருக்கிறார். “எனக்கு அப்பா இல்லை சார். அம்மா மட்டுந்தான். சின்ன வயசில இருந்தே அம்மாதான் என்னைய வளத்தாங்க” என்றேன். அவர் திகைப்புடன் அம்மாவை ஏற இறங்க பார்த்தார். “என்ன தம்பி. பூ, போட்டோட இருக்காங்க. அப்பா இல்லைன்னு சொல்றீங்க?” நான் பற்களை கடித்துக் கொண்டு, “அவர் நான் சின்ன பையனா இருக்குறப்பவே எங்களை விட்டு போயிட்டாரு. அம்மாதான் தனியா என்னை வளத்தாங்க” இப்போது அவர் முகத்தில் ஒரு கேலிப்புன்னகை வந்து உட்கார்ந்து கொண்டது. “ஓஹோ. அப்பா இல்லாத புள்ளயா? அவர் பேராவது தெரியுமா?” என்றவர், தரகரிடம் திரும்பி, “என்னையா தரகரே, ரொம்ப நல்ல குடும்பம்னு சொன்னீரு. வெவகாரமான குடும்பமா இருக்கும் போல தெரியுதே” எனக்கு கோபம் வந்தது. அம்மாவின் கண்களில் இருந்து ஏற்கனவே நீர் வர ஆரம்பித்து இருந்தது. “சார். வாய்க்கு வந்தபடி பேசாதீங்க. எங்க குடும்பத்துல அப்படி என்ன குறைய கண்டுபிடிச்சீங்க?” “உன்கிட்ட இருக்குற குறை உனக்கு எப்படி தெரியும் தம்பி. அடுத்தவங்களுக்குதான் தெரியும். புருஷன் இல்லாத ஒரு வாழாவெட்டி வீட்டுல சம்பந்தம் வச்சுக்குற அளவுக்கு நாங்க தரம் தாழ்ந்து போயிரலை” “சார் கொஞ்சம் மரியாதையா பேசுங்க. எங்க அம்மா ரொம்ப கவுரவமானவங்க” “என்ன தம்பி, குரலை உசத்துற? கவுரவமானவங்களா? புருஷன வெரட்டி விட்டுட்டு, இப்படி சீவி சிங்காரிச்சு மினுக்கிக்கிட்டு இருக்கிறவள, எங்க குடும்பத்துல வேற பேர் சொல்லி கூப்பிடுவோம். சபையில சொல்ல வேணாமேன்னு பாக்குறேன்” எனக்கு ஆத்திரம் தலைக்கேறியது. “யோவ், இனிமே ஒரு வார்த்தை எங்க அம்மாவ பத்தி தப்பா பேசுன, நாக்கை இழுத்து வச்சு அறுத்துருவேன்” அவரும் கோபமானார். “அடிங்ங்ங்.. என் வீட்டுல வந்து உக்காந்துகிட்டு என் நாக்கையே அறுத்துருவியா நீ. அம்மாவ சொன்னதும் ரோஷம் பொத்துக்கிட்டு வருதோ. சின்ன வயசுல இருந்து தனியா உங்கம்மா உன்னைய வளக்குரான்னு சொன்னியே, அவ என்னென்ன தேவடியாத்தனம் பண்ணி உன்னை வளத்தாளோ. யாருக்கு தெரியும்?” எனக்கு அதற்கு மேலும் பொறுமை இல்லை. எழுந்து சென்று அந்த ஆளின் சட்டையை கொத்தாக பிடித்து கன்னத்தில் ஒரு அறைவிட்டேன். அவரின் குடும்பத்தார்கள் பதிலுக்கு என்னை தாக்க முற்பட, வீடு அல்லோகலப் பட்டது. பெண் பார்க்க சென்று பெருஞ்சண்டையில் முடிந்து விட்டது. நானும் அம்மாவும் வீட்டுக்கு திரும்பி வந்தபோது மணி எட்டு ஆகிவிட்டது. உள்ளே நுழைந்ததும், அம்மா சோபாவிலேயே உட்கார்ந்து அழ ஆரம்பித்தாள். நான் அம்மாவுக்கு அருகில் சென்று அமர்ந்து கொண்டேன். சிறிது நேரம் அழுதவள், பின்பு கண்களை துடைத்துக் கொண்டு என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். “உனக்கு எங்க இருந்துடா இப்படி கோவம் வருது?” “என்னம்மா, அந்த ஆளு உன்ன தப்பா பேசுறான். பாத்துக்கிட்டு சும்மா இருக்க சொல்றியா?” “புருஷன் இல்லாம ஒரு பொண்ணு வாழ்ந்தா, நாலு பேரு நாலு விதமாத்தான் பேசுவாங்க. அதுக்காக அவசரப்படுறதா? உன்னை மாதிரி நான் அவசரப்பட்டு இருந்தா, இன்னைக்கு உன்னை இந்த அளவுக்கு வளர்த்திருக்க முடியுமா?” “உன் அளவுக்குலாம் எனக்கு பொறுமை இல்லை. அந்த ஆளு நாக்க அறுக்காம வந்தேன்னு சந்தோஷப்படு” அம்மா கோபமானாள். “மறுபடியும் பாரு. நீ இப்படி எடுத்ததுக்கெல்லாம் அவசரப் பட்டா, அப்புறம் உனக்கு யாரும் பொண்ணு தர மாட்டாங்க” நான் கோபத்தில் கத்தினேன். “யாரும் தரவேணாம். எனக்கு கல்யாணமே வேணாம். நான் இப்படியே இருந்துர்றேன்” அம்மா என் கோபத்தை பார்த்து மிரண்டாள். நான் கல்யாணமே வேண்டாம் என்றது அவளுக்கு அதிர்ச்சியை அளித்தது. கோபம் தணிந்து சாந்தமானாள். “அசடு மாதிரி பேசாதடா” “இல்லைமா. நான் சீரியசாத்தான் சொல்லுறேன். எனக்கு கல்யாணம் வேணாம்” “அசோக்க்க். என்ன பேச்சு இது? இந்த பொண்ணு இல்லைன்னா வேற பொண்ணு. அதுக்காக கல்யாணமே வேணாம்னு சொல்றதா?” “இப்ப எதுக்கு எனக்கு கல்யாணம் எழவெல்லாம்?” “என்னடா இப்படி பேசுற? உன்னைய கவனிச்சுக்குறதுக்கு ஒரு பொண்ணு வேணாமா?” “அதான் நீ இருக்கியே” என்னுடைய பதிலில் அம்மா இளகினாள். என் தலையை வருடிக் கொடுத்தாள். “அம்மா எவ்வளவு நாளுடா கண்ணா, உன்னை கவனிச்சுக்க முடியும்? வேற ஒரு பொண்ணு உன்னை கவனிச்சுக்க வேண்டிய காலம் வந்துருச்சுடா” “நீ இருக்குற வரைக்கும் என்னை கவனிச்சுக்கம்மா. அது போதும்.” “அம்மா மேல இருக்குற பிரியத்துல நீ அப்படி சொல்லுற. என்னதான் நான் உன்னை கவனிச்சுக்கிட்டாலும், உனக்குன்னு ஒருத்தி வந்து கவனிச்சுக்குற மாதிரி இருக்குமா?” “எதுக்கும்மா எனக்கு இன்னொருத்தி. அதுதான் அவ பண்ணப்போற எல்லாத்தையும் நீயே பண்ணுறியே” “புரியாம பேசாத அசோக். பொண்டாட்டி மட்டுமே தர்ற சுகம்னு ஒண்ணு இருக்கு. அது உனக்கு வேணாமா?” நான் அமைதியானேன். அம்மாவின் கண்களையே உற்று பார்த்தேன். கேட்டுவிடலாமா? மனசுக்குள் லேசான தடுமாற்றம். என் கட்டுப்பாட்டை மீறி வார்த்தைகள் வெளியே வந்து விழுந்தன. “அந்த சுகத்தையும் நீயே எனக்கு தரக்கூடாதாம்மா?” நான் அம்மாவிடம் கேட்டே விட்டேன். அம்மா தன் காதுகளை நம்ப முடியாதவளாய், என்னை பார்த்தாள். “அ…..சோ…..க்……க்” நான் அம்மாவின் கைகளை பிடித்தேன். “ப்ளீஸ்மா. நீயே எனக்கு பொண்டாட்டியா இருந்துரும்மா. எனக்கு வேற எவளும் வேண்டாம்” அம்மா தன் கைகளை உதறிக் கொண்டாள். பளாரென்று என் கன்னத்தில் அறைந்தாள். “நாயே. என்ன பேசுறேன்னு தெரிஞ்சுதான் பேசுறியா? பெத்த அம்மாகிட்ட பேசுற பேச்சா இது?” நான் நிமிந்து அம்மாவை பார்த்தேன். “எனக்கு அது தப்பா தெரியலைம்மா” “போதும் நிறுத்து அசோக். ஒரு ஃபிரண்ட் மாதிரி உன்கிட்ட பழகுனது தப்பா போச்சு. அதான் பெத்த அம்மாவையே படுக்குறதுக்கு கூப்பிடுற” “அம்மா. ப்ளீஸ். என்னை புரிஞ்சுக்கோ. நீ அம்மாங்கறதை நான் மறந்து ரொம்ப நாளாச்சு. உன்னைய என் பொண்டாட்டியாத்தான் நெனைக்கிறேன். உன்னை வெறித்தனமா லவ் பண்ணுறேன். யெஸ் மாம். ஐ லவ் யூ. ஐ லவ் யூ லைக் எ மேட். என் லவ்வர நான் படுக்குறதுக்கு கூப்பிடுறது என்ன தப்பு?” அம்மா என் பதிலில் ஆடிப்போனாள். அம்மாவின் கண்களில் அவளுடைய கோபம் காணாமல் போய் என்னை பற்றிய பயம் வந்து ஒட்டிக் கொண்டது. “அசோக். நான் உன் அம்மாடா. அம்மாவை போய் இப்படி எல்லாம்.. என்னடா இது?” அம்மாவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வர ஆரம்பித்தது. அம்மாவின் உதடுகள் துடித்தன. எனக்கு அம்மாவை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. சிறிது நேரம் அமைதியாய் இருந்துவிட்டு பின்பு தீர்க்கமாக சொன்னேன். “நான் உன்னை வற்புருத்தலைம்மா. உனக்கு புடிச்சுதுன்னா என்னை புருஷனா ஏத்துக்கோ. நாம சந்தோஷமா வாழலாம். இல்லைன்னா என்னை இப்படியே விட்று. வேற ஒருத்திய கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி ஃபோர்ஸ் பண்ணாத. இந்த ஜென்மத்தில எனக்கு பொண்டாட்டின்னா அது நீதான்” நான் சொல்லிவிட்டு அம்மாவின் பதிலுக்கு காத்திராமல், எழுந்து படுக்கையறைக்கு சென்றேன். அப்படியே மெத்தையில் தொப்பென்று விழுந்து கண்களை மூடிக் கொண்டேன். எப்போது தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. காலையில் எழுந்தபோது அம்மாவை அருகில் காணவில்லை. எழுந்து ஹாலுக்கு சென்று பார்த்தால், அம்மா சோபாவிலேயே படுத்து தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.
Hits: 19095