“நீங்க எந்த கீதாவைப் பத்திப் பேசறீங்க?” திருவேங்கடத்தின் முகத்தில் புதிர் தெரிந்தது.
“தளபதி படத்துலே மம்மூட்டிக்கு ஜோடியா வருவாளே அந்த கீதா,” என்றான் கதிர்.
“ஓ! இப்ப சமீபத்திலே கூட ஏதோ ஒரு படத்திலே விஜய்க்கு அம்மாவா நடிச்சாளே, அந்த கீதாவா?”
“ஏதோ ஒரு படமில்லை; ‘அழகிய தமிழ் மகனில்’, “என்று ஞாபகப்படுத்தினான் கதிர்.
“புரியுது புரியுது,” என்று தாவாங்கட்டையை சொரிந்தான் திருவேங்கடம்.”அது இப்பெல்லாம் லைனுக்கு வர்ற
மாதிரி தெரியலியே”
“ஏன்? ஸ்ரீரங்கத்திலே திவ்வியப்பிரபந்தமும் திருப்பாவையும் சொல்லிட்டிருக்காளோ?” என்று கிண்டலாகக் கேட்டான் கதிர்.
“அட அதில்லை தம்பி,” என்று திருவேங்கடம் சிரித்தான்.”அதுவும் ஒரு காலத்திலே ரொம்பவே அடிபட்ட கேசு தான்.டைரக்டர் பா…….. அதை ரொம்ப நாளா வைச்சிட்டிருந்தாருன்னு உலகத்துக்கே தெரியுமே.
சமீபத்திலே கூட இந்த சபரிமலை தந்திரி மேட்டர்லே அவளோட பேரு கன்னாபின்னான்னு அடிபட்டுச்சே!
எனக்கென்ன சந்தேகம்னா இப்போ அது லைனுக்குப் போகுதா இல்லையாங்கிறது தான்.”
“ஒரு நிமிஷம்!” என்று திருவேங்கடத்தைக் கையமர்த்திய கதிர், தலை மாட்டிலிருந்த தனது தோல்பையை
எடுத்து, ஜிப்பை சர்ரென்று இழுத்து,
அதிலிருந்து ஒரு நூறு ரூபாய்க்கட்டை எடுத்து திருவேங்கடத்தின் முகத்துக்கு நேராக நீட்டினான்.
“எடுத்துக்குங்க! இது வெறும் அட்வான்ஸ் தான்,” என்றான் கதிர்.”நீங்க மட்டும் அவளை ஏற்பாடு பண்ணினா, இதை மாதிரி இன்னும் ஒரு கட்டு தர்றேன்.”
ஒரு வினாடி யோசித்த திருவேங்கடம், அந்த நூறு ரூபாய்க் கட்டை வாங்கிக்கொண்டு, கதிரை வியப்புடன் பார்த்தான்.
“தம்பி! கேட்கறேனேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க,” என்ற பீடிகையுடன் ஆரம்பித்தவன்,”நீங்க செலவு பண்ணப்போற தொகைக்கு சென்னையிலே பதினாறு பதினேழு வயசிலே, சும்மா பொம்மை கணக்கா சிட்டு சிட்டாப் பொண்ணுங்க கிடைக்கும். அதை விட்டுட்டு, ஏன் போயும் போயும் ஒரு மார்க்கெட்டே இல்லாத முத்திப்போன நடிகைக்காக இவ்வளவு பணம் செலவு பண்ணறீங்க?” என்று உள்ளபடியே புரியாமல் கேட்டான்.
“எனக்கு அதுவும் வேணும்,” என்று சிரித்தான் கதிர். “அதை நான் அடுத்த தடவை வரும்போது வைச்சிக்கலாம். ஆனா, இப்போ எனக்கு கீதா தான் வேணும்.” என்றான் தீர்மானமாக.
“அப்படீங்கறிங்களா?” என்று மீண்டும் தலையை சொரிந்தான் திருவேங்கடம்.
“ஒரு லட்ச ரூபாய் போதுமா? இல்லை, கூட இன்னொண்ணு போட்டுத் தரட்டுமா?” கதிர் சரியான தூண்டிலைப் போட்டான்.
திருவேங்கடம் அதிர்ந்தான்.
“தம்பி?”
“ரொம்பப் பேசிட்டோம்னு நினைக்கிறேன். ஆக வேண்டியதைக் கவனியுங்க,”என்று புன்னகைத்து விட்டு, “உடனே ஏற்பாடு பண்ணுங்க!” என்றபடி விடை கொடுக்கும் தோரணையில் புன்னகைத்தான் கதிர்.
குழப்பத்துடன் வெளியேறிய திருவேங்கடத்தை வழியனுப்பி விட்டு, கதவை சாத்திய கதிர், தனது பைக்குள்ளிருந்து ஒரு ஆல்பத்தை எடுத்து, அதில் ஒட்டப்பட்டிருந்த கீதாவின் படங்களைப் பார்த்து ரசிக்கத் தொடங்கினான். பத்திரிகைகளிலிருந்து வெட்டி எடுக்கப்பட்ட புகைப்படங்கள், இன்டர்னெட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்டவை, மலையாள வி.சி.டிக்களை வாங்கி, அதிலிருந்து கஷ்டப்பட்டு சேகபரித்து வைத்திருந்த ‘ஸ்டில்’கள் என்று கிட்டத்தட்ட அவனிடம் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட படங்கள் இருந்தன.
ஓரிரு வாரங்களுக்கு முன்பு ஜெயா டி.வியில் ‘சலங்கை ஒலி’ படம் பார்த்ததிலிருந்து அவனுக்கு கீதாவை ஒரு தடவையாவது அனுபவிக்க வேண்டுமென்ற ஒரு வைராக்கியமே பிறந்திருந்தது. ‘வான் போலே வண்ணம் கொண்டு வந்தாய் கோபாலனே’ என்ற பாட்டிலே,
கீதா காட்டியிருந்த அற்புதமான நெளிவு சுளிவுகளும், அவளது புடவையின் மாராப்பு அவிழ்க்கப்பட்டதும் கண்களைக் கொள்ளை கொண்ட அவளது அற்புதமான முலைகளும், பெருத்து இறுகியிருந்த அவளது பிருஷ்டங்களும், அவனைப் பித்தனாகவே மாற்றியிருந்தன.
கந்து வட்டித் தொழிலில் அப்பா சம்பாதித்து வைத்திருந்த கணக்கில்லாத பணத்திலிருந்து ஒரு
பெரும்தொகையை சண்டை போட்டு வாங்கிக்கொண்டு, சென்னைக்கே வந்து சேர்ந்தாகி விட்டது. இனி, கீதா வர வேண்டியது ஒன்று தான் பாக்கி! அப்படி அவள் வந்து விட்டால், அவனது வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய லட்சியங்களில் ஒன்று நிறைவேறிவிடும் என்று அவன் திருவேங்கடத்திலிருந்து சேதி வருமென்று காத்திருக்கத் தொடங்கினான்.
எப்படியும் கீதாவை அனுபவித்து விட வேண்டுமென்று கண்கணம் கட்டிக்கொண்டு தான், நுங்கம்பாக்கத்தின் அந்தப் புகழ் பெற்ற ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் அவன் அறையெடுத்துத் தங்கியிருந்தான்.
ஊரிலிருந்து கிளம்புவதற்கு முன்னமே, அவினாசியிலிருந்த இன்னொரு ‘மாமா’விடம் கேட்டு திருவேங்கடத்தின் தொலைபேசி எண்ணை வாங்கி வந்திருந்தான்.
அப்பாவின் சொத்தை அழித்தாலும் சரி, அவன் தனது பட்டியலில் இருந்த ஒவ்வொரு நடிகையாக அனுபவித்தே தீர வேண்டுமென்ற முடிவுடன் இருந்தான். அவனது மனப்பட்டியலில், கீதாவுக்கு அடுத்தபடியாக இன்னும் பலர் இருந்தனர். ஆனால், உண்மையில் இவர்களில் யாரையும் அவன் தொட முடியாமலே போனால் கூட அவனுக்குப் பெரிதாக ஏமாற்றம் ஏற்படாது. ஒரு வேளை, திட்டமிட்டபடி அவன் கீதாவை அனுபவிக்க முடியாமல் போனால், அந்த ஏமாற்றத்தை மட்டும் கண்டிப்பாக அவனால்
தாங்கிக்கொள்ளவே முடியாது!
அதற்கு ஒரு மிகவும் முக்கியமான காரணம் இருந்தது.
பால்கனியில் நின்றபடி சென்னை நகரத்தின் பரபரப்பை வேடிக்கை பார்த்தபடியே அவன் மனதுக்குள் கீதாவைப் பற்றிய தனது கற்பனைகளையே அசைபோட்டபடியிருந்தபோது, செல்·போன் சிணுங்கியது. அதில் தென்பட்ட எண்ணைப் பார்த்ததும், கதிருக்கு படபடப்பு அதிகமானது.
திருவேங்கடம்!
“சொல்லுங்க திருவேங்கடம்,” என்றான் பரபரப்பை அடக்கியவாறே!
“தம்பி! எவ்வளவு நேரம்??” என்று மறுமுனையில் திருவேங்கடம் கேட்டான்.
‘அட! இதைப் பற்றி யோசிக்கவேயில்லையே!!’ என்று தன்னையே கடிந்து கொண்ட கதிர் அடுத்த நொடியே தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டான்.
“என்ன, ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் போதும்,” என்றான்.
“சரி தம்பி,” என்று திருவேங்கடம் உடனடியாக இணைப்பைத் துண்டித்தான்.
கதிருக்கு எரிச்சலாக வந்தது. என்ன இந்த ஆள், விஷயம் காயா பழமா என்று கூட சொல்லாமல் ‘கட்’ பண்ணி விட்டானே என்று வைதபடி, மீண்டும் பால்கனியை நோக்கி நடந்தான்.
கீதா அறைக்குள்ளே வந்தவுடன், கதவை சாத்தித் தாளிட்டு விட்டு, அவளைக் கட்டி அணைத்து, ‘நம்ம ஊரு சிங்காரி..சிங்கப்பூரு வந்தாளாம்’ என்று பாட்டுப்பாடியபடியே, அவளை இழுத்துக்கொண்டு வந்து கட்டிலிலே தள்ளி…….
கற்பனைக் குதிரை கடிவாளமின்றி ஓடத் தொடங்கியது!
சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் செல்·போன் அடித்தது.
“என்னையா?” கதிர் எரிச்சலுடன் திருவேங்கடத்தைக் கேட்டான்.
“தம்பி..அது ரொம்ப கிராக்கி பண்ணிக்குது..ரெண்டு லட்சத்துக்கெல்லாம் வராதாம்,” என்றான் திருவேங்கடம்.
“யோவ் திருவேங்கடம்! என் கிட்டேயே உன்னோட புரோக்கர் புத்தியைக் காட்டறியா?” என்று சீறினான்
கதிர்.”நீயே சொன்னியா இல்லையா?
Hits: 4897
Pingback: கீதா எனது அபிமான நடிகை - 2 - Kamaveri Stories